خاطره ای از استاد مرحوم رمضانزاده که دوست عزیزمان غلام عسگری بختیاری لطف کردند و برایمان فرستاده اند

يادوخاطره استادم شادروان پهلوان محمدرمضانزاده همواره گرامي باد،انچه ميخواهم درموردان رادمردكم نظيردرخلاصه بنويسم شايد قطره اي باشدازدرياي محبت ولطف وگذشت وجوانمردي واخلاق انساني اوباشد،زيرا هرگزكسي نيازرد وازخودتكبري به ديگران نشان نداد،خنده هاي نشسته برچهره مردانه اش موجب ارامش مخاطبينش بود وفروتني اش فقط خاص خودش بود روي تشك درمقابل حريف نيز چنين بود اما دربرابر بيعدالتي تحمل سكوت نداشت،اما دو خاطره اي هرگزفراموش نخواهم كردونشانگر روح بزرگواري اش ميباشندياد اور ميشوم،اولين خاطره مربوط ميشود به سال پنجاه ودو كه براي مسابقات جوانان خوزستان به ابادان رفته بوديم واستاد بعنوان مربي همراه ما بود او تمام شب را با صداي قشنگش كه به زبان دزفولي يا شوشتري ميخواند موجب شادي وبالا رفتن روحيه بچه ها ميشد،دومين خاطره روزي در دهه شصت در سالن كشتي استاديوم جهان پهلوان تختي بوديم با چندتن از دوستان با او شوخي ميكرديم بچه ها گفتندبيا مسابقه دست خواباندني بدهيم استاد به همان منش خاص خود قبول كرد اما وقتي دستش را در دست من گذاشت با حركت اول د،ست خودرا زد روي ميز درصورتيكه اگركمي فشار مي اورد مچ دستم را ميشكست،روانش شاد ويادش گرامي باد،

پاسخ : سپاس و درود بی پایان بر شما دوست عزیز غلام عسگری بختیاری

منتظر دیگر خاطرات و مطالب به یاد ماندنی هستیم
با احترام